Τη Σίφνο τη συνοδεύει μια φήμη: όπου και να πας, ό,τι και να επιλέξεις, είναι αδύνατο να μην ευχαριστηθείς το φαγητό. Το ήξερα κι εγώ αυτό, και πήγα προετοιμασμένη. Κράτησα σημειώσεις, έβγαλα φωτογραφίες, δοκίμασα όσα περισσότερα μπορούσα, και παρακάτω μοιράζομαι τα αγαπημένα μου. Αυτή τη φορά δεν περιορίστηκα στο φαγητό· κατέγραψα και μερικά σημεία του νησιού που με γοήτευσαν- χωριά, παραλίες, εκκλησίες. Ορίστε λοιπόν, η δική μου Σίφνος.
Passione Italiana
Αν και το επισκεφτήκαμε το τελευταίο μας βράδυ στο νησί, εγώ το γράφω πρώτο πρώτο στη λίστα. Δεν ακολουθώ κάποια κατάταξη, βιάζομαι όμως να σας μιλήσω για αυτό το μέρος. Οι γεύσεις αυθεντικά ιταλικές και ονειρεμένα νόστιμες.
Στα κεραμικά πιάτα, η φράση “passione italiana” ξεπροβάλλει μέσα από ένα περίτεχνο διάκοσμο με σιφνέικες δημιουργίες, που μου φέρνουν στο μυαλό κάτι από την τεχνική maiolica της Νότιας Ιταλίας. Ίσως να φταίνε και τα φρέσκα ζυμαρικά που σερβίρονται σε αυτά, και μοιάζουν σαν να βγήκαν από κάποιο ιταλικό χωριό.
Δοκιμάσαμε τα capelli ai formaggi, ζυμαρικά γεμισμένα με τυριά και κρέμα παρμεζάνας, και τα spaghetti alla chitarra all’amatriciana, με σάλτσα ντομάτας, guanciale, πεκορίνο romano και μαύρο πιπέρι. Με όλα τα σωστά υλικά, δηλαδή, όπως τα αγαπά η ιταλική παράδοση.
Και η πίτσα; τι να σας λέω. Από την κλασική Margherita, με σάλτσα από ντομάτες San Marzano DOP, μοτσαρέλα fior di latte, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και βασιλικό, μέχρι την Estiva, μια “pizza bianca” με λευκή σάλτσα, κίτρινα και κόκκινα τοματίνια, μοτσαρέλα και πέστο βασιλικού, όλες οι επιλογές είναι άριστα εκτελεσμένες.
Loggia
Υφαντά μαξιλάρια στα σκαλιά, ένα κτίριο που “φωλιάζει” ανάμεσα στα απόκρημνα βράχια, και θέα που κόβει την ανάσα. Στο δημοφιλέστερο στέκι του Κάστρου, όμως, αυτό που με κέρδισε ήταν η ατμόσφαιρα. Δεν είναι από εκείνα τα απρόσωπα μέρη που στηρίζονται απλώς στο τοπίο για να κάνουν εντύπωση. Η Loggia έχει ένα ξεχωριστό χαρακτήρα, μια σύγχρονη, ανεπιτήδευτη αισθητική, που βρίσκει τη θέση της μέσα στην απλότητα των Κυκλάδων.
Η λίστα είναι πλούσια και ενδιαφέρουσα, με ετικέτες από Ελλάδα και εξωτερικό, λευκά, ροζέ, πορτοκαλί, αφρώδη, ακόμα και το δικό τους κρασί. Αν δεν είστε του κρασιού, ένα Aperol Spritz είναι ιδανικό.
Μαζί με το κρασί, δοκιμάζουμε προζυμένιο ψωμί ξυλόφουρνου με ελαιόλαδο και μια ποικιλία από τοπικούς μεζέδες, από τυριά, φάβα και ρεβυθάδα έως στρείδια και αχνιστά μύδια. Κάποιες προτάσεις είναι πιο τολμηρές, με απρόσμενους συνδυασμούς όπως η μυζήθρα με κολοκυθάκι και γύρη μελισσών, το ροδάκινο με φέτα και vinaigrette κουκούτσι ροδάκινου, αλλά και το φιλέτο ξιφία με βλήτα σωτέ.
Threefolds
Μια croissanterie που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτές της Αθήνας. Από τα ζουμερά ρολά κανέλας, μέχρι τα κρουασάν με γέμιση πραλίνα φυστίκι, nutella ή κρέμα και μαρμελάδα τύπου cheesecake, όλα μοσχοβολούν βούτυρο και φρέσκια ζύμη. Εγώ λάτρεψα το cruffin με κρέμα βανίλιας και καραμέλα, αλλά και η μηλόπιτα σε τραγανή σφολιάτα με έβαλε σε μεγάλο δίλημμα. Στη βιτρίνα του Threefolds συναντήσαμε και αλμυρές εκπλήξεις: μια αλλιώτικη εκδοχή της τυρόπιτας ή της σπανακόπιτας, και το croque madame για κάτι πιο χορταστικό.
Ηλιοβασίλεμα στο Τρουλλάκι
Σαν να ξεφυτρώνει στη μέση του πουθενά, μέσα στη φύση, το “Ηλιοβασίλεμα στο Τρουλάκι” χαρίζει μια θέα στους λόφους που μας μάγεψε—ακόμα κι αν δεν προλάβαμε το ηλιοβασίλεμα. Εδώ τα κινητά δεν έχουν σήμα, κι αυτή ήταν η τέλεια αφορμή να χαλαρώσω, να αποσυνδεθώ και να αφεθώ στους αργούς ρυθμούς των διακοπών.
Πέρα, όμως, από την ηρεμία της τοποθεσίας, απολαύσαμε και το φαγητό. Ξεκινήσαμε με το καθιερωμένο φρυγανισμένο ψωμί με λάδι και ρίγανη, και συνεχίσαμε με έναν ντάκο με ντομάτα, χαρουποπαξίμαδο, κάπαρη, φρέσκο κρεμμύδι, κρέμα βαλσάμικου και φέτα.
Η τηγανιά μανιταριών με κρεμμύδι, σκόρδο, κρασί και θυμάρι και η παραδοσιακή ρεβυθάδα είναι από τα πιάτα που θα μου μείνουν αξέχαστα. Εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα, άλλωστε, από τον τρόπο που παρασκευάζεται η ρεβυθάδα: τα διαλεγμένα ρεβύθια σφραγίζονται σε ειδικό πήλινο σκεύος (τη σκεπασταριά) μαζί με λάδι, αλάτι και νερό, τοποθετούνται στον ξυλόφουρνο από το προηγούμενο βράδυ και σιγοψήνονται όλη νύχτα μέχρι να χυλώσουν τέλεια.
Κι έπειτα, το γεύμα μας έδεσαν άψογα τα κρέατα στα κάρβουνα: σουτζουκάκια προβατίνας, χοιρινές μπριζόλες και άλλα πολλά που συνοδεύονται από τηγανιτές πατάτες ή ρύζι και αφράτες πίτες.
Το περιβόλι
Άλλη μια στάση που με εντυπωσίασε, αυτή τη φορά στο γραφικό χωριό του Αρτεμώνα. Κουζίνα ελληνική, με δημιουργικές πινελιές, που κρατά ζωντανή την παράδοση και μας οδηγεί διακριτικά σε κάτι καινούργιο. Και πεντανόστιμο, θα πω.
Για το ξεκίνημα, επιλέξαμε τη χορτόπιτα στα κάρβουνα με ανθότυρο Κρήτης, χόρτα εποχής, ξινή κρέμα και μυρωδάτα βότανα, και τους τυρολουκουμάδες με μετσοβόνε, μπέικον, πιπεριά Φλωρίνης και ψητό λεμόνι.
Έπειτα, τα μοσχαρίσια μάγουλα, σιγομαγειρεμένα σε γιουβέτσι με παλαιωμένη γραβιέρα Σαν Μιχάλη και Ξινόμαυρο. Και, τέλος, ένα αλλιώτικο «παστίτσιο» με μοσχαρίσια ουρά, ζυμαρικά scaffoni, βελούδινη κρέμα γραβιέρας και καλοκαιρινή τρούφα.
Ανάμεσα σε όλα αυτά, δε μπορούσε να λείπει και το σιφνέικο μαστέλο, με ντόπιο κατσίκι, λευκό κρασί και άνιθο, μαγειρεμένο στα κάρβουνα.
Βενιός παραδοσιακά γλυκά
Το μέρος που επέλεξα για τα ήρεμα πρωινά μου στο νησί. Σε ένα ήσυχο εργαστήριο με φρεσκοβαμμένα πράσινα παράθυρα, ψήνονται ασταμάτητα λαχταριστές τυρόπιτες με χειροποίητο φύλλο, αφράτες κασερόπιτες γεμάτες τυρί, μπουγάτσες με πλούσια κρέμα, και παραδοσιακά κουλούρια και γλυκά Σίφνου.
Κίτρινο ποδήλατο
Ότι θα βρισκόμουν στη γραφική αυλή του ενοικιαζόμενου κυκλαδίτικου σπιτιού μας, να απολαμβάνω μια crème brûlée, δεν το περίμενα. Όμως, με αυτήν την αρωματική βανίλια και την τραγανή, καραμελένια κρούστα, δε μπορούσα να αντισταθώ. Στο διάσημο γλυκοπωλείο του Αρτεμώνα πρωταγωνιστούν, επίσης, τα ολόφρεσκα millefeuille, οι τάρτες φρούτων, οι lemon pie, αλλά και οι πορτοκαλόπιτες και τα banoffee σε βαζάκι.
Cayenne
Η ρομαντική, καλλιτεχνική ατμόσφαιρα τυλίγει το χώρο του Cayenne με έναν τρόπο σχεδόν κινηματογραφικό. Λευκά κτιστά καθίσματα και κόκκινες ψάθινες καρέκλες, μια αυτοσχέδια γκαλερί στον πάνω όροφο, καβαλέτα και παλέτες ζωγραφικής στη διακόσμηση- και φυσικά, η ολοζώντανη φούξια βουκαμβίλια που, άθελά της, κλέβει την παράσταση.
Η δημιουργική διάθεση του Cayenne, βέβαια, αποτυπώνεται και στις γεύσεις του. Οι σιφνέικοι ρεβυθοκεφτέδες έρχονται στο τραπέζι με πίκλα από ρέβα, η ελληνική σαλάτα δεν είναι καθόλου τυπική- με τοματίνια, πέστο βασιλικού, πάστα ελιάς, νιφάδες από κατίκι Δομοκού και χαρουποπαξίμαδα. Και τα «βυζαντινά μπιφτεκάκια» με καραμελωμένα πράσα, πατάτες και σος μουστάρδας ήταν ίσως το πιάτο που με άφησε με την καλύτερη εντύπωση.
Tratamento
Τρεις είναι οι λόγοι που γράφω γι’ αυτό το μαγαζί. Πρώτον, γιατί αγάπησα το ζωηρό κίτρινο χρώμα του. Δεύτερον, γιατί φτιάχνουν πεντανόστιμες αλμυρές κρέπες, με πλούσια γέμιση και αρωματικό πιπέρι. Και τρίτον, και πιο σημαντικό, για το παγωτό γαλακτομπούρεκο: Μοναδικό, με θρυμματισμένο τραγανό φύλλο μέσα στην παγωμένη κρέμα, που του δίνει μια εξαιρετική ισορροπία γεύσεων και υφών.
Angie
Το σαγανάκι με τις γαρίδες δεν κατάφερε να μας κερδίσει, αλλά το υπόλοιπο τραπέζι μας άφησε ευχαριστημένους. Χταπόδι ψητό, καλαμαράκια τηγανιτά, κεφτεδάκια και πικάντικο μπουγιουρντί. Το μέρος μού θύμισε παλιά ταβέρνα με όλα τα κλασικά: τραπέζια με θέα τη θάλασσα, μεγάλες παρέες και ψαρομεζέδες μετά το μπάνιο.
Αγιανέμη
Όλα τα πιάτα είναι φροντισμένα και η κουζίνα πρόθυμη να προσαρμόσει τα πάντα στα γούστα μας, κάτι που εκτίμησα πολύ. Ξεχώρισα το ταλαγάνι σχάρας με μαρμελάδα ντομάτας, τη μελιτζάνα γεμιστή με φέτα και πιπεριές, τα τηγανιτά κολοκυθάκια, και το ντάκο με κριθαροκούλουρο, φέτα και μανούρα Σίφνου.
Ας κάνουμε και μια μικρή βόλτα στα αγαπημένα μου σημεία του νησιού.
Αρτεμώνας
Ένα χωριό που αγαπά την ησυχία, ιδανικό για βόλτες με φόντο τα γραφικά σοκάκια, τις ανθισμένες αυλές και τις κυκλαδίτικες εκκλησίες.
Απολλωνία
Για ψώνια, για καφέ, για φαγητό, για βόλτα. Την περπατήσαμε με το φως της μέρας για μικρές ανακαλύψεις στα μαγαζάκια της, αλλά και το βράδυ, όταν γεμίζει ζωή.
Χερρόνησος
Ίσως η πιο αγαπημένη μου παραλία στη Σίφνο. Κρυμμένη λίγο πιο έξω από τις υπόλοιπες, μοιάζει με ένα μικρό παράδεισο ξεχασμένο στο χρόνο. Ανοργάνωτη, σαν φυσικός κολπίσκος, με καΐκια που λικνίζονται απαλά, ψαροταβέρνες με πλαστικά τραπεζομάντηλα και σπίτια που σχεδόν βρέχονται από το κύμα.
Κάστρο
Έχει αρκετά σκαλιά. Και δύσκολο πάρκινγκ. Αλλά έχει και μαγευτικό ηλιοβασίλεμα στην κορυφή των βράχων, οπότε πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο. Είναι η παλιά πρωτεύουσα του νησιού, χτισμένη πάνω σε βράχο, με ‘κομμάτια’ ιστορίας σε κάθε γωνιά. Εκεί βρίσκεται και ο Ιερός Ναός των Επτά Μαρτύρων, σε ένα βράχο στη μέση της θάλασσας. Αξίζει να περπατήσετε μέχρι εκεί, και ιδανικά πριν πέσει εντελώς ο ήλιος.
Χρυσοπηγή
Μια εκκλησία απλή, χωρίς καθόλου υπερβολές, που όμως στέκεται τόσο επιβλητική πάνω σε δυο ξεχωριστούς βράχους. Λίγο πιο κάτω, βρήκαμε την παραλία Αποκοφτό, με κρυστάλλινα νερά και θέα προς τη Χρυσοπηγή- ένα σκηνικό τόσο όμορφο, που μοιάζει βγαλμένο από ταινία.
Πλατύς Γιαλός
Έχει πολλά αξιόλογα μέρη για φαγητό -που δεν πρόλαβα-, το εργαστήριο κεραμικών ‘Lemonis Frazeskos’ -που πρόλαβα-, και μια ανακουφιστική αίσθηση ηρεμίας, παρά το γεγονός ότι είναι πολυσύχναστος.
Τώρα που το σκέφτομαι, καλώς έγραψα “Σίφνος 2025” στον τίτλο του άρθρου. Γιατί σίγουρα θα την επισκεφτώ ξανά. Είναι από τα μέρη που δε γίνεται να τα ανακαλύψεις σε τέσσερις-πέντε ημέρες, ούτε να τα περιγράψεις ολόκληρα σε ένα άρθρο. Είναι απλή, αυθεντική, κομψή και λίγο απρόβλεπτη. Κι αν σε κάτι θέλω να επιστρέψω, είναι αυτό.